Początkowo w Jasieniu (niem.Gassen) nie było świątyni,  a mieszkańcy uczęszczali do świątyni w Budziechowie. Od czasu uzyskania praw miejskich przez Jasień 24 stycznia 1660 upłynęły trzy lata, aż do 27 maja 1663r. kiedy to mieszkańcy mogli modlić się we własnym jasieńskim kościele. Była to drewniana budowla. Głównym inicjatorem budowy kościoła i jego głównym fundatorem był Rudolf von Bünau. Poświęcenia dokonał główny duchowny Dolnych Łużyc Georg Hutterus, urzędnik z Lübben.
Początkowo nabożeństwa odprawiane były przez proboszcza z Budziechowa – Bolziusa. Kościół w Jasieniu był bardzo mały i skromny. Nie posiadał wieży ani organów. Całe niezbędne wyposażenie kościoła zostało ufundowane przez rodzinę von Bünau. W roku 1668 w Jasieniu zamieszkał pierwszy proboszcz Melchior Franke.
W roku 1717 mieszczanin i ludwisarz z Żar Beniamin Korner zgodnie z umową odlał dla kościoła dwa dzwony. Przywieziono je do Jasienia 15 czerwca 1730 i uwagi na brak wieży, dzwony ustawiono na rusztowaniu przed kościołem. Dopiero 20 lipca 1730 został położony kamień węgielny pod budowę wieży, którą ukończono w 1731.
 
Pożar z roku 1731 miał ogromny wpływ na kształt obecnego Jasienia. Pożar wybuch 28 sierpnia popołudniu między 14 a 15 godziną. Całe miasto zostało postawione na nogi dźwiękiem dzwonów. Wszyscy zabrali się do gaszenia pożaru. Lato roku 1731 było bardzo upalne, stan wody w rzece Lubszy bardzo się obniżył i ta sytuacja wpłynęła na skalę zniszczeń w mieście.
Pożar szalał jak wichura od domu do domu płomienie sięgały koron drzew. Spłonęło probostwo – plebania, budynek zapłonął jak świeca. Ok. 15.45 spłonął kościół a wraz z nim organy, księgi parafialne, biblie, modlitewniki. Z pożaru ocalało zaledwie 7 domów. Całe miasto wyglądało jak jedna kupa gruzu.
20 kwietnia roku 1733 położono kamień węgielny pod budowę nowego ceglanego kościoła.
Zbudowany został w stylu barokowym. Wzniesiono go w miejsce spalonego, wykorzystując murowaną kondygnację wieży, którą podwyższono. 1 sierpnia 1733 r. o godz. 14 zabrzmiał dzwon. Fundatorem był Günter von Bünau i gmina z dobroczynnych składek. Odlał go H.Friedrich Koerner i Joh.Heinrich Lehman z Żar, na dzwonie widnieje jego imię fundatora.
Nowy kościół początkowo nie posiadał okien i ławek. Dopiero ze składek mieszkańców kupowano stopniowo jego wyposażenie. W roku 1734 w Zielone Świątki odbyło się pierwsze kazanie w nowym kościele. W roku 1741 ustawiono chrzcielnicę, wokół nawy i prezbiterium biegł balkon podparty słupami, w prezbiterum centralnie ustawiono ambonę, którą ostatecznie wykończono w 1744 r. Był to trójstonny kosz wsparty na dwóch słupach, nad kazalnicą umocowano pokrywę. 3 czerwca 1770 r. postawiono kopułę wieży zwieńczoną wiatrowskazem.
W roku 1770 ukończono budowę wieży kościelnej, nadzorowanej przez mistrza z Żar - Fiedigera. W tym też to roku na jej szczycie zamocowano wiatrowskaz - chorągiew wykonana z żelaznej blachy, połączona nitami z gwiazdą z wyrytymi literami SVB i data 1770.

W 1872 roku podczas burzy runął cały szczyt wieży, który odremontowano i pokryto blachą miedzianą i ukryto monety i dokumenty z tych czasów. W roku 1890 zamontowano organy (czwarte w tym kościele) ufundowane przez Theodora Flothera, a w 1897 uruchomiono zegar na wieży.
W 1904 r. wnętrze kościoła gruntownie odremontowano i zmodernizowano. Kościół do roku 1910 był ogrzewany piecami kaflowymi zdobionymi herbami rodziny von Bünau. W 1920 kościół zelektryfikowano, a w 1922r. Alfred Büttner ufundował nowy dzwon. W kościele chowani byli właściciele miasta wraz z rodzinami, a obok niego, prawdopodobnie na terenie obecnego trawnika przed wejściem, pozostali mieszkańcy Jasienia do czasu kiedy wytyczono nowy cmentarz poza miastem pod koniec 18 wieku. W jasieńskim kościele znajdowały się trzy dzwony. Dwa z nich zostały zdemontowane w czasie wojny – były wykonane z brązu. Trzeciego nie udało się zdemontować, został uszkodzony – pęknięty – i przetrwał do naszych czasów, nosi nazwę Bünau. Obecnie w dzwonnicy w są dwa dzwony. Drugi pochodzi z kościoła z Jabłonic i nosi nazwę Nadzieja. W Jabłonicach pozostały dwa dzwony o nazwach Wiara i Miłość ( odlane przed 1945 rokiem). Kościół służył wiernym wyznania protestanckiego.  
    
Od 1945 r. do miasta zaczęli przybywać repatryjanci ze wschodu ( z Bitkowa ). Wraz z nimi w grudniu przyjechał pierwszy proboszcz w Jasieniu ks. T. Korczyk. W kościele zaczęto odprawiać katolickie nabożeństwa, pierwsza msza w kościele odbyła się 25 grudnia 1945r.
( pierwsza masza w Jasieniu odbyła się na polach za tunelem przy ul.zielonogówskiej, odprawiał msze kapelan wojkowy). Ks. Korczyk przywiózł też ze sobą część przedmiotów liturgicznych. Do dnia dzisiejszego zachowały się między innymi lichtarze stojące przy ołtarzu, i figura Matki Boskiej Niepokalanego Poczęcia. Kościół jest pod wezwaniem Matki Bożej Różańcowej, a wezwanie wzięto od „Stowarzyszenia Żywego Różańca”, które to przyjechało wraz z nowymi mieszkańcami. W roku 1958 ks. Tytus Korczyk został przeniesiony do Legnicy, a nowym proboszczem został ks. Zygmunt Głowacki. W latach 60-tych dokonał wielu zmian w samym kościele. Zamurowanych zostało pięć owalnych okien wokół ołtarza. Zdemontowano ówczesną drewnianą zabudowę ołtarza wraz z amboną (części drewniane spalono). Początkowo w ambonie ustawiono figurę Matki Bożej, a część tylna zapłonięto, w kopule zamontowano światło aby oświetlało figurę. Następnie odcięto całkowicie ambonę i ustawiono ją po lewej stronie ołtarza. Kamienna chrzcielnica została przewieziona do kościoła w Jabłońcu ( tak przynajmniej powiadają starzy mieszkańcy choć na przedwojennych zdjęciach kościoła w Jabłońcu już pojawia się ta chrzcielnica.). Obecnie stoi po prawej stronie w kościele pod schodami prowadzącymi na chór. Obecna chrzcielnica w jasieńskim kościele przywieziona została z Bitkowa w 1945r. W miejsce dawnego ołtarza w kościele w Jasieniu zamontowano metalową kratę. Przestały tez funkcjonować boczne wejścia do kościoła.
W roku 1969 obowiązki proboszcza przejął ks. Benedykt Pacyga. Kolejnym proboszczem został ks. Franciszek Ptak do dnia śmierci 15.05.1979. Obowiązki proboszcza przejął ks. Jan Sidorowicz. Podstawowym problemem kościoła jest wilgoć przedostająca się z ziemi na mury kościelne. Ks. Jan Sidorowicz – proboszcz z Jasienia w wielokrotnie prowadził prace remontowe w kościele – związane z odnawianiem elewacji kościoła. W roku 2002 podczas silnego wiatru odpadł kawałek metalowej blachy z kopuły kościoła.
W 2002 roku nowy proboszcz ks. vicedziekan dr Roman WRÓBEL rozpoczął gruntowne remonty na parafii. Odnowiono probostwo oraz rozpoczęto prace związane z odnawianiem kościoła. Wymieniono drzwi wejściowe do kościoła, - główne i boczne wejścia. Sprowadzono zabytkowe freski, które umocowano w grudniu 2003 roku na suficie w kościele.  Od roku 2015 podjęto kolejne starania o renowację świątyni w Jasieniu.
  
autor. S.Górski (jasien.eu)

Źródła archiwalne, kroniki
1. Archiwum Państwowe w Zielonej Górze z siedzibą w Starym Kisielinie,
2. Archiwum Państwowe w Zielonej Górze oddział w Żarach,
3. Archiwum Urzędu Miasta Jasień
4. Kronika Miasta Jasień ( pierwsza od roku 1945 do 1964)
5. Kronika Urzędu Miasta Jasień
6. Kronika Urzędu Miasta Lubsko
7. Kronika parafii Jasień
8. Kronika Bibloteki Miasta i Gminy Jasień

Księgozbiory
1. Księgozbiór regionalny Biblioteki Miejskiej w Jasieniu, w Lubsku, w Żarach

Książki, czasopisma, gazety:
1. Zeszyty Lubskie LTK nr 15, Lubsko – Jasień z dziejów i współczesności , Zielona Góra 1977r.
2. Lubskie Zeszyty Historyczne nr,1,2,3 z lat 1984-1985
3. Sommerfeld in der Niderlausitz mit Gassen und Umgegend, Fr.Panier, Kunst und verlagsanstalt, Chemmitz – Kappel 1908r.
4. Die Niedelausitzer Rittergüter und ihre Besitzer, Götz freiherr von Houwald, Bnad II, Kreis Sorau, Neutstadt an der Aisch 1981r.
5. Chronik von Gassen, Dokumenty niemieckie
6. Sorauer Heimatblatt, Gassener Nachrichten numery z lat :1950 – 2002,
7. Sorauer Sommerfelder Hefte , wydania z roku 2004
8. Jasien - dzieje miasta, W.Hładkiewicz,Z.Kasprzak, Jaień 1994.

Publikacje, artykuły:
1. Przeobrażenia struktury miejskiej Jasienia w latach 1660 – 1945, W.Hładkiewicz
2. Wyzwolenie Lubska i Jasienia w 1945 roku, W.Hładkiewicz
3. Jak wieś Jasień stała się miastem, ML, Z.Kasprzak
4. Nie od razu stanęło miasto, ML, Z.Kasprzak

Wspomnienia:
1. Wspomnienia Ulla Nibauer i Helmut Schüttke