Back to Top

Relikwie - Św.Rita z Cascii

Drukuj Drukuj E-mail E-mail

Św.  Rita z Cascii, to żyjąca w XIV wieku stygmatyczka. Była zakonnicą, obecnie przez chrześcijan uważana jest za patronkę spraw trudnych, beznadziejnych oraz z ludzkiego punktu widzenia niemożliwych do realizacji. Patronka w szczególności opiekuje się kobietami spodziewającymi się potomstwa oraz tymi, które pragną zajść w ciążę, jak również młodymi mężatkami.
Św. Rita urodziła się w roku 1381 w Roccaporena w Umbrii, we Włoszech. Od najmłodszych lat chciała wstąpić do zakonu augustianek i poświęcić swoje życie Bogu. Jej losy jednak potoczyły się inaczej. Zgodnie z wolą rodziców wyszła za mąż za mężczyznę porywczego i bardzo dominującego. Był nim Paul z rodu Marcinich. Św. Rita zajmowała się domem oraz opatrywała rany swojemu mężowi, które odniósł w wyniku rozwiązywania konfliktów siłą między skłóconymi rodami. Nie byli jej obojętni ludzie chorzy i potrzebujący, których wspierała i niosła im pomoc. Za cel postawiła sobie jednak zmianę oraz uduchowienie męża, którego chciała sprowadzić na dobrą drogę pełną miłości i poświęcenia. Ciężka, przepełniona męką droga zakończyła się jej życiowym sukcesem. Urodziła bliźnięta, co spowodowało, że mąż zakończył swoje dotychczasowe, krwawe życie. Paul został zasztyletowany przez wrogi ród, a jego brat postanowił pomścić jego śmierć, a także odebrał Ricie dzieci. Po tych wydarzeniach kobieta samotnie zamieszkała w górach. Modliła się nieustannie i po pewnym czasie wstąpiła do zakonu. W 1900 roku została kanonizowana .Przez kościół katolicki św. Rita czczona jest jako patronka spraw trudnych oraz beznadziejnych. W szczególności o jej wstawiennictwo ubiegają się matki oraz kobiety w każdym wieku i w różnych ciężkich sytuacjach życiowych. Uważana jest za opiekunkę w wielu dziełach charytatywnych oraz bractwach. Celem proszenia o wstawiennictwo tej patronki powstała specjalna modlitwa do św. Rity. Chociaż jest bardzo długa, wiele osób wykorzystuje ją w ramach codziennej modlitwy, zwłaszcza osoby z trudną sytuacją materialną czy rodzinną. W Polsce św. Rita cieszy się dużą popularnością wśród chrześcijańskich patronów. Została patronką bractwa pod jej wezwaniem w Krakowie. Początki kultu św. Ryty sięgają XVIII stulecia w kościele augustianów pod wezwaniem św. Katarzyny w Krakowie, właśnie tam na głównym ołtarzu powstałym w XVII w. umieszczono figurę Świętej (projekt rzeźbiarza Wojciecha Maciejowskiego, ukończony w 1944 roku). Nawa główna natomiast została wzbogacona o posąg z 1940 roku, obraz powstały w XVII stuleciu, jej relikwiarz datowany na XX stulecie.
W NASZEJ PARAFII W JASIENIU JEST OBECNA OD 1.04.2018R. RELIKWIE ŚW. RITY SĄ DAREM SIÓSTR AUGUSTIANEK Z CASCII. UROCZYSTE WPROWADZENIE SW. RITY DO NASZEJ PARAFII DOKONA SIĘ 17.06.2018R  SW. RITO ORĘDUJ ZA NAMI PRZED BOGIEM.  (OBRAZ W. RITY  Z KOŚCIOŁA W JASIENIU ŻARSKIM.)

Relikwie - Błogosławiony Ksiądz Michał Sopoćko

Drukuj Drukuj E-mail E-mail

Ksiądz Michał Sopoćko urodził się 1 listopada 1888 roku w Juszewszczyźnie (zwanej też Nowosadami) w powiecie oszmiańskim. Po ukończeniu szkoły miejskiej w Oszmianie wstąpił w 1910 roku do Seminarium Duchownego w Wilnie. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1914 roku. W latach 1914-1918 był wikariuszem w parafii Taboryszki. W 1918 roku wyjechał do Warszawy i podjął studia w zakresie teologii moralnej na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Warszawskiego, które ukończył magisterium w 1923 roku, a w 1926 roku uzyskał tam tytuł doktora teologii. W latach 1922-1924 studiował także w Wyższym Instytucie Pedagogicznym. Od 1919 roku był jednocześnie kapelanem wojskowym. W 1924 roku powrócił do rodzimej diecezji, pozostając nadal w duszpasterstwie wojskowym, teraz już w Wilnie, aż do 1929 roku. W 1927 roku został mianowany ojcem duchownym w Seminarium Duchownym w Wilnie. W 1928 roku otrzymał stanowisko zastępcy profesora na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie oraz wykładowcy w Seminarium Duchownym. W 1932 roku zwolniony z funkcji ojca duchownego, poświęcił się głównie pracy naukowej. W 1934 roku habilitował się na Uniwersytecie Warszawskim w zakresie teologii pastoralnej i uzyskał stopień docenta. Pozytywnie zaopiniowany do tytułu profesora, nie uzyskał jednakże nominacji, z powodu trudności finansowych istniejących na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Stefana Batorego. Pracy dydaktyczno-naukowej oddawał się aż do zamknięcia Uniwersytetu i Seminarium w czasie II wojny światowej. Jego dorobek naukowy z tego okresu ujawnił się w licznych publikacjach z dziedziny teologii pastoralnej, homiletyki, katechetyki i pedagogiki. Pozostawił też liczne opracowania popularnonaukowe z zakresu problematyki religijno-społecznej.

Relikwie - Błogosławiona Maria Luiza Merkert

Drukuj Drukuj E-mail E-mail

Błogosławiona Maria Luiza Merkert.

Maria Luiza MERKERT urodziła się dnia 21 września 1817 roku w Nysie, na ziemi śląskiej, w głęboko religijnej rodzinie mieszczańskiej. Była drugą córką Karola Antoniego Merkert i Marii Barbary z domu Pfitzner. Całe jej życie, od narodzin poprzez działalność apostolsko-charytatywną, aż do śmierci było związane z Nysą i parafią pod wezwaniem św. Jakuba St. Ap. i św. Agnieszki.
Ojciec zmarł niespełna rok po urodzeniu się Marii. Dzięki troskliwości matki, która wychowywała swe córki w duchu autentycznych wartości chrześcijańskich, Maria od dzieciństwa wzrastała w klimacie wiary. Otrzymała staranne wychowanie i wykształcenie. W domu uczyła się miłości Boga i bliźniego, dostrzegania biednych i dzielenia się z potrzebującymi. Pod wpływem wyjątkowo religijnej atmosfery u Marii dojrzewała gotowość do podejmowania samarytańskiej posługi i kształtowało się jej powołanie zakonne. Podczas nieuleczalnej choroby matki, Maria była dla niej troskliwą pielęgniarką, a po jej śmierci w lipcu 1842 roku poświęciła się chorym i najbardziej potrzebującym, przeznaczając na ten cel swój skromny majątek. Posłuszna Bożemu wezwaniu i radzie spowiednika, odczytują ją jako wolę Bożą , we wrześniu 1842 r. Wraz z rodzoną siostrą i koleżanką z lat szkolnych , Franciszką Werner dołączyła do Klary Wolff, która w Nysie pielęgnowała chorych w ich własnych mieszkaniach.

Relikwie Krzyża świętego

Drukuj Drukuj E-mail E-mail

Kult krzyża jest związany nierozdzielnie z misterium paschalnym Jezusa Chrystusa oraz czcią dla męki Pańskiej i relikwii krzyża świętego. W liturgii Kościoła krzyż Chrystusa jest czczony w sposób szczególny w Wielki Piątek (adoracja krzyża) i w święto Podwyższenia Krzyża Świętego, a także w Mszach świętych wotywnych, oficjach brewiarzowych i nabożeństwach (np. Droga krzyżowa, Gorzkie Żale, Dni Krzyżowe, różaniec. Drzewo Krzyża Świętego , drzewo ukrzyżowania Jezusa Chrystusa i Jego zbawczej śmierci, krzyż jako najważniejsze narzędzie męki Pańskiej, czczono od IV wieku w postaci – RELIKWII. Kult relikwii drzewa krzyża świętego zapoczątkowany został ich ekspozycją w Jerozolimie 13 i 14 IX 335 przy poświęceniu bazyliki Grobu Chrystusa (Anastasis), a upowszechniał się dzięki obchodom rocznicy tej dedykacji; adoracja relikwii podczas uroczystości przyczyniła się do powstania święta-Podwyższenia Krzyża Świętego, ruchu pielgrzymkowego i prawdopodobnie legendy o znalezieniu drzewa krzyża świętego przez cesarzową Helenę 14.IX.320 r.

Strona 1 z 3