Pierwotnie Jasień nie posiadał własnej świątyni a mieszkańcy Jasienia uczęszczali do świątyni w Budziechowie. Od czasu uzyskania praw miejskich przez Jasień 24 stycznia 1660 upłynęły trzy lata, aż do 27 maja 1663r. kiedy to mieszkańcy mogli modlić się we własnym jasieńskim kościele. Była to drewniana budowla. Głównym inicjatorem budowy kościoła i jego głównym fundatorem był Rudolf von Bünau. Poświęcenia dokonał główny duchowny Dolnych Łużyc Georg Hutterus, urzędnik z Lübben.
Początkowo nabożeństwa odprawiane były przez proboszcza z Budziechowa – Bolziusa. Kościół w Jasieniu był bardzo mały i skromny. Nie posiadał wieży ani organów. Całe niezbędne wyposażenie kościoła zostało ufundowane przez rodzinę von Bünau. W roku 1668 w Jasieniu zamieszkał pierwszy proboszcz Melchior Franke.
W roku 1717 mieszczanin i ludwisarz z Żar Beniamin Korner zgodnie z umową odlał dla kościoła dwa dzwony. Przywieziono je do Jasienia 15 czerwca 1730 i uwagi na brak wieży, dzwony ustawiono na rusztowaniu przed kościołem. Dopiero 20 lipca 1730 został położony kamień węgielny pod budowę wieży, którą ukończono w 1731.

Kościół filialny pw. Św. Anny w Jabłońcu.

Kościół wybudowany na przełomie XIII/XIV wieku w stylu gotyckim, przebudowywany w XV wieku posiada wnętrze barokowe z XVIII w.
Kościół od 1585 roku był kościołem filialnym podległym kościołowi w Budziechowie, a wcześniej podlegał kościołowi w Lubsku.
Kościół wybudowano na dawnej łące z otynkowanego kamienia polnego, otoczony cmentarzem i ogrodzony murem z kamienia polnego i częściowo murem z cegły.
Ceglana wieża kościelna datowana jest na lata 1717/18. Na zwieńczeniu wieży wiatrowskaz z napisem „OGVW 1736”. Wieża jest odeskowana. Przypuszczalnie nawa kościoła jest około 100 lat starsza od wieży.
Od północy dobudowana jest zakrystia z dwuspadowym dachem. Dobudówka z południowej strony posiada emporę (galerię) z arkadami dla właścicieli wsi, oraz kruchtę, a pod nią kryptę grobową o sklepieniu beczkowym. W krypcie znajduje się rząd trumien z drewna. Arkady od roku 1946 są zamurowane.
Pod Arkadami znajduje się zabytkowa tablica z siedmioma dziećmi urodzonymi pomiędzy 1698 rokiem a 1706, są to po części pozłacane płaskorzeźby ustawione obok siebie. Tablica poświęcona jest zmarłym dzieciom państwa Otto George von Wiedebach i Ursula M. von Bredow.