KS. BISKUP JÓZEF SEBASTIAN PELCZAR ( 1842-1924 ) założyciel Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego – biskup przemyski.

Józef Sebastian Pelczar urodził się 17 stycznia 1842 roku w podkarpackim miasteczku Korczyna koło Krosna. Dzieciństwo spędził w rodzinnej miejscowości, wzrastając w atmosferze staropolskiej pobożności, którą odznaczali się jego rodzice Wojciech i Mariannaz domu Mięsowicz. Rodzice, widząc nieprzeciętne zdolności syna, po dwoch latach nauki w korczyńskiej szkole ludowej posłali go do Rzeszowa, do szkoły głównej, a następnie do gimnazjum. Już jako gimnazjalista Józef Sebastian podjął decyzję oddania się na służbę Bogu, czemu dał wyraz w swoim pamiętniku: ”IDEAŁY ZIEMSKIE BLEDNIEJĄ, IDEAŁ ŻYCIA WIDZĘ W POŚWIĘCENIU SIĘ, A IDEAŁ POŚWIĘCENIA - W KAPŁAŃSTWIE”. Po ukończeniu szóstej klasy wstąpił do niższego seminarium, zaś w roku 1860 rozpoczął studia teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu. Na kapłana został wyświęcony 17 lipca 1864 roku. Jako wikariusz pracował w Samborze. Od 1866 do 1868 studiował w RZYMIE na Uniwersytecie Gregoriańskim i Laterańskim. Po powrocie do kraju pracował w seminarium przemyskim jako wykładowca, a następnie przez 22 lata pracował na Uniwersytecie Jagielońskim. Jako profesor i dziekan Wydziału Teologicznego zyskał sobie sławę człowieka światłego, znakomitego organizatora i przyjaciela młodzieży. Pragnąc realizować wytknięty sobie ideał „kaplana-Polaka”, pracującego zbożnie dla ludu'', nie ogranicza się tylko do pracy naukowej, ale ofiarnie oddawał się pracy cpołecznej i charytatywnej.


Widząć w problemach, jakie niosły współczesne mu czasy, znaki woli Bozej założył w 1894 r w Krakowie Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego, stawiając mu za cel szerzenie Królestwa miłości Serca Jezusowego, stawiając mu za cel szerzenie Królestwa milości Serca Jezusowego. Pragnął , by siostry były znakiem i narzędziem tej Bozej milości wobec dziewcząt , chorych i wszystkich potrzebujących. W 1899 r.został mianowany biskupem pmocniczym, a rok póżniej ordynariuszem diecezji przemyskiej, który dał się poznać jako gorliwy pasterz, zatroskany o dobro powierzonych mu dusz. Hojnie obdarzony przez Boga, nie marnował otrzymanych talentów. Dostrzego każdego człowiek, szczególnie biednego, chorego, potrzebującego. Był czlowiekiem bardzo pracowitym i twórczym. Pozostawił bogatą spuściznę literacką, w skład której wchodzą dzieła teologiczne, historyczne, z dziedziny prawa kanonicznego, podręczniki, modlitewniki, listy pasterskie, mowy i kazania.
2 czerwca 1991 roku został beatyfikowany podczas IV pielgrzymki do Polski w Rzeszowie przez Jana PAWŁA II, a kanonizowany 18 maja 2003 roku.
Wspomnienie liturgiczne Józefa Sebastiana jest obchodzone 19 stycznia.