Antoni Padewski, doktor Kościoła - Fernando (bo takie imię chrzestne), urodził się około roku 1195 w Lizbonie. Tam też, uczęszczał do szkoły katedralnej. Prawdopodobnie w
pietnastym roku życia wstąpił do kanoników regularnych św Augustyna, których klasztor znajdował się na przedmieściu. W dwa lata póżniej przeniósł sie do klasztoru SANTO CRUZ w Coimbrze, gdzie dopełnił swego, jak na owe czasy solidnego wykształcenia, wgłębiając się zwłaszcza w studium Pisma św. i Ojców. W roku 1220 na wieść o bohaterstwie pierwszych męczenników franciszkańskich, których relikwie przywieziona z Maroka do Caimbry, zapragnął przyłaczyć się do Braci Mniejszych. Przywdziawszy ich habit udał sie do Ulivarez, gdzie osiedlił się przy Kościółku św. ANTONIEGO. Tam właśnie prosił o zmianę imienia. Udał się do Maroka, ale nie zniósłszy klimatu zachorował. Gdy był w drodze powrotnej, okręt gnany burzą zawinął na Sycelię. Pojechał wówczas na kapitułę generalną do Asyżu (1221), skąd zabrał go prowincjał Romanii (środkowe WŁOCHY), Gracjan. Przez jakiś czas przeby wał w pustelni Monte Paolo niedaleko Forli, póki przypadkiem nie dał sie poznać jako utalentowany kaznodzieja.

KS. BISKUP JÓZEF SEBASTIAN PELCZAR ( 1842-1924 ) założyciel Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego – biskup przemyski.

Józef Sebastian Pelczar urodził się 17 stycznia 1842 roku w podkarpackim miasteczku Korczyna koło Krosna. Dzieciństwo spędził w rodzinnej miejscowości, wzrastając w atmosferze staropolskiej pobożności, którą odznaczali się jego rodzice Wojciech i Mariannaz domu Mięsowicz. Rodzice, widząc nieprzeciętne zdolności syna, po dwoch latach nauki w korczyńskiej szkole ludowej posłali go do Rzeszowa, do szkoły głównej, a następnie do gimnazjum. Już jako gimnazjalista Józef Sebastian podjął decyzję oddania się na służbę Bogu, czemu dał wyraz w swoim pamiętniku: ”IDEAŁY ZIEMSKIE BLEDNIEJĄ, IDEAŁ ŻYCIA WIDZĘ W POŚWIĘCENIU SIĘ, A IDEAŁ POŚWIĘCENIA - W KAPŁAŃSTWIE”. Po ukończeniu szóstej klasy wstąpił do niższego seminarium, zaś w roku 1860 rozpoczął studia teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu. Na kapłana został wyświęcony 17 lipca 1864 roku. Jako wikariusz pracował w Samborze. Od 1866 do 1868 studiował w RZYMIE na Uniwersytecie Gregoriańskim i Laterańskim. Po powrocie do kraju pracował w seminarium przemyskim jako wykładowca, a następnie przez 22 lata pracował na Uniwersytecie Jagielońskim. Jako profesor i dziekan Wydziału Teologicznego zyskał sobie sławę człowieka światłego, znakomitego organizatora i przyjaciela młodzieży. Pragnąc realizować wytknięty sobie ideał „kaplana-Polaka”, pracującego zbożnie dla ludu'', nie ogranicza się tylko do pracy naukowej, ale ofiarnie oddawał się pracy cpołecznej i charytatywnej.

 SIOSTRA ŚW.FAUSTYNA KOWALSKA

Helena Kowalska urodziła się 25 sierpnia 1905 roku w Głogowcu koło Łodzi. Znana jest nam jako święta siostra MARIA FAUSTYNA KOWALSKA. Była trzecim z dziesięciorga dzieci Marianny i Stanisława Kowalskich, rolników ze wsi Glogowiec. W dwa dni póżniej została ochrzczona w parafii św. Kazimierza w Świnicach Warckich. W 1912 Helena po raz pierwszy poczuła powołanie do życia zakonnego. Nie skończyła nawet trzech klas szkoły powszechnej. W 1921 rozpoczęła pracę u zamożnych rodzin w Aleksandrowie Łódzkim, łodzi i Oatrówku. Po roku pracy Helena ujawniła swoich rodziców zamiar wstąpienia do klasztoru.Spotkała się kilkakrotnie ze stanowczą odmową. Helena starała się być posłuszna woli rodziców, jednak w lipcu 1924 opusciła dom rodzinny i udała się do Warszawy, by tam wstąpić do jakiegoś klasztoru.